درود و سلام خداوند بر تو ای بقیه الله و بر پدرانت و بر اهل بیت پاکت تفسیر این آیه

تفسیر این آیات چیست؟

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
(وَهَذَا کتَابٌ أَنزَلْنَاهُ مُبَارَک مُّصَدِّقُ الَّذِی بَینَ یدَیهِ وَلِتُنذِرَ أُمَّ الْقُرَی وَمَنْ حَوْلَهَا وَالَّذِینَ یؤْمِنُونَ بِالآخِرَةِ یؤْمِنُونَ بِهِ وَهُمْ عَلَی صَلاَتِهِمْ یحَافِظُونَ)(1 )

(و این کتاب مبارکی است که آن را نازل نمودیم، آن‌چه بین دستان‌تان (تورات و انجیل) است را تصدیق می‌نماید، تا به واسطه آن ام القری (مادر شهرها) و مردم حوالی آن را انذار کنی، و کسانی که به آخرت ایمان دارند به‌ این قرآن ایمان دارند و آن‌ها بر نمازشان محافظت می‌کنند).

(إِنَّمَا تُنذِرُ مَنِ اتَّبَعَ الذِّکرَ وَخَشِی الرَّحْمَن بِالْغَیبِ فَبَشِّرْهُ بِمَغْفِرَةٍ وَأَجْرٍ کرِیمٍ)(2 )

(همانا تو کسانی را می‌توانی اِنذار کنی که از ذِکر تبعیت کنند و از خداوند رحمان به واسطه‌ی غیب بترسند، پس این فرد را به بخشش و اجری کریمانه بشارت ده).

انذار دهنده در این آیات کیست، و ما می‌توانیم از این آیه را در احتجاج بر علیه مخالفین به عنوان شاهد استفاده کنیم؟؟

تفسیر این آیه چیست؟

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
(یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُواْ إَن تَتَّقُواْ اللّهَ یجْعَل لَّکمْ فُرْقَاناً وَیکفِّرْ عَنکمْ سَیئَاتِکمْ وَیغْفِرْ لَکمْ وَاللّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِیمِ)(3 )

(ای کسانی که ‌ایمان آوردید اگر تقوای الهی را پیشه کنید برای شما فرقان قرار می‌دهیم و گناهان‌تان را می‌پوشانیم و برای شما می‌آمرزیم و خداوند صاحب فضیلتی بزرگ است).

تفسیر این آیة چیست:

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
(قَالَ بَلْ فَعَلَهُ کبِیرُهُمْ هَذَا فَاسْأَلُوهُمْ إِن کانُوا ینطِقُونَ)(4 )

(بلکه بت بزرگ‌شان این کار را کرد، پس از او پرسش کنید اگر سخن می‌گوید).

شکی نداریم در اینکه سخن حضرت ابراهیم (ع) صادقانه است، ولی تاویل اینکه بزرگ‌شان انجام داده، چیست؟؟

به خاطر کوتاهیم در عمل مرا ببخش، و مرا در دعایت یاد کن ای مولای من، خداوند ما را زیر پرچمَت جمع نماید، آمین یا رب العالمین...

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

الحمد لله رب العالمین، و صلی الله علی محمد و آل محمد الأئمة و المهدیین و سلم تسلیماً کثیراً.

پاسخ پرسش 1: مُنذر (هشدار دهنده) همان حضرت محمد (ص) است، و هم‌چنین حجت خدا و خلیفه او در زمین در هر زمان منذر می‌باشد، و قرآن زنده است و نمی‌میرد و برای هر زمان منذری است...

پاسخ پرسش 2: فرمودند خداوند متعال:

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

(یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُواْ إَن تَتَّقُواْ اللّهَ یجْعَل لَّکمْ فُرْقَاناً وَیکفِّرْ عَنکمْ سَیئَاتِکمْ وَیغْفِرْ لَکمْ وَاللّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِیمِ).

تقوای خداوند متعال، نتیجه اجتناب بنده از هر آن چیزی است که خداوند به آن رضایت نداشته و التزام به هر آن چیزی که خداوند آن را دوست دارد،

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

(یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُواْ کتِبَ عَلَیکمُ الصِّیامُ کمَا کتِبَ عَلَی الَّذِینَ مِن قَبْلِکمْ لَعَلَّکمْ تَتَّقُونَ)(5 )

(ای کسانی که ‌ایمان آوردید روزه بر شما نوشته شده (واجب شده) است همان‌طور که بر گذشتگان شما واجب شده بود شاید تقوا پیشه کنید).

و این تقوا موجب توجه انسان به ‌این می‌شود که خداوند در همه حرکات وسَکَناتش مراقب وی هست، و این بنده خداوند را یاد می‌کند، پس چگونه خداوند او را یاد نکند و هر آن‌چه که او برای نجات و خلاصی نیاز دارد را برای او روشن نکرده و به او نشناساند؟؟ در نتیجه فرد باتقوا صاحب وسیله‌ای برای شناخت حق از باطل می‌شود -و آن نور یا فرقان است- پس فرد باتقوا حق را شناخته و از آن تبعیت می‌کند و باطل را شناخته و از آن اِجتناب می‌کند، پس در نتیجه تقوا درجه‌ای از درجات عصمت است که خداوند به هر کس که قیمت آن را عرضه کند می‌دهد، و قیمت آن، توجه انسان به خداوند و یاد او در هر حالی و انجام آن‌چه خدا به آن راضی است و اجتناب از آن‌چه خداوند به آن رضایت ندارد می‌باشد.

خداوند متعال می‌فرماید:

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

(ذَلِک الْکتَابُ لاَ رَیبَ فِیهِ هُدی لِّلْمُتَّقِینَ)(6 )

(آن کتابی است که هیچ شکی در آن نیست و هدایتی است برای پرهیزکاران).

بله آن هدایتی است برای متقین (پرهیزکاران)؛ زیرا متقیان وسیله‌ای برای شناخت حق از باطل دارند که خداوند به واسطه آن وسیله، آن‌ها را از سرپیچی و مخالفت از حجتَش معصوم نگه داشته است

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

(یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُواْ إَن تَتَّقُواْ اللّهَ یجْعَل لَّکمْ فُرْقَاناً)

(ای کسانی که ‌ایمان آوردید اگر تقوای الهی پیشه کنید خداوند برای شما فرقان قرار می‌دهد)،

انسان تا زمانی که زندگی می‌کند به ‌این فرقان ونور نیازمند است؛ زیرا او در امتحان همیشگی است، حتی اگر او به حجت خدا در زمانَش ایمان داشته باشد زیرا شاید حجت بمیرد و خداوند او را به حجت بعدی امتحان کند، و شاید از مسیر گمراه شود اگر صاحب این نور و فرقان نباشد.

خداوند متعال می‌فرماید:

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

(یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَآمِنُوا بِرَسُولِهِ یؤْتِکمْ کفْلَینِ مِن رَّحْمَتِهِ وَیجْعَل لَّکمْ نُوراً تَمْشُونَ بِهِ وَیغْفِرْ لَکمْ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَّحِیمٌ)(7 )

(ای کسانی که ‌ایمان آوردید تقوای الهی پیشه کنید و به رسولَش ایمان آورید تا دوسهم از رحمت‌اش به شما ببخشد و برای شما نوری قرار دهد که بدان راه روید و شما را بیامرزد و خداوند آمرزنده مهربان است).

همان‌طور که معلوم است ایمان به رسول به تنهایی نمی‌تواند برای نجات کفایت بکند، بخصوص زمانی که رسول یا حجت بمیرد و وصی او بیاید و انسان در شناخت و مُلحق شدن به ‌ایشان شکست بخورد، به همین دلیل خداوند روشن نمودند که در این‌جا وسیله‌ای وجود دارد که انسان را از گمراهی نگه می‌دارد، و این وسیله قیمتی نیز دارد، و قیمت آن همان‌طور که در آیات معلوم است، تقواست، و این وسیله همان نور و فرقان است که انسان به واسطه‌ی آن حق را از باطل تشخیص می‌دهد.

و این وسیله عبارت است از وَحی خداوند متعال بر بندگان باتقوا، و شناساندن حق از باطل برای آن‌ها، و روشن‌ترین شکل این وحی که همه تقریباً آن را می‌شناسند همان رؤیایی است که مردم می‌بینند، و خداوند راه حق را از باطل به واسطه رؤیا به متقی می‌شناساند، و فقط ایمان به غیب و عمل به آن باقی می‌ماند، و در حقیقت فرد باتقوا باید ایمان به غیب داشته باشد و به آن عمل کند، زیرا صفت ایمان به غیب مُلازمه اوست .

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

(ذَلِک الْکتَابُ لاَ رَیبَ فِیهِ هُدًی لِّلْمُتَّقِینَ * الَّذِینَ یؤْمِنُونَ بِالْغَیبِ وَیقِیمُونَ الصَّلاةَ وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ ینفِقُونَ)(8 )

(آن کتاب هیچ شکی در آن نیست هدایتی برای مُتقین است* کسانی که‌ ایمان به غیب دارند و نماز را اقامه می‌کنند و از آن‌چه که به آن‌ها روزی دادیم انفاق می‌کنند).

ذو القعدة/ 1431 هـ

منابع:

1- الأنعام: 92.

2- یس: 11.

3- الأنفال: 29.

4- الأنبیاء: 63.

5- بقرة: 183.

6- بقرة: 2.

7- حدید: 28.

8- بقرة: 3 – 2.