در اشعیا کسی که پرچم رو بلند میکنه خداست ؟

مسیحی: در (اشعیا ۵: ۲۶) کسی که پرچم رو بلند میکنه خدا هست.
.
یمانی: ابتدا به آیات رجوع میکنیم:
.
(۲۶ و پرچمی به جهت امّت‌هاي بعيد بر پا خواهد کرد؛ و از اقصاي زمين براي ايشان صفير خواهد زد؛ و ايشان تعجيل نموده، به‌زودي خواهند آمد، ۲۷ و در ميان ايشان احدي خسته و لغزش خورنده نخواهد بود و احدي نه پينگي خواهد زد و نه خواهد خوابيد؛ و کمربند کمر احدي از ايشان باز نشده، دوّال نعلين احدي گسيخته نخواهد شد. ۲۸ که تيرهاي ايشان، تيز و تمامي کمان‌هاي ايشان، زده‌شده است. سُم‌هاي اسبان ايشان مثل سنگ خارا و چرخ‌هاي ايشان مثل گردباد شمرده خواهد شد. ۲۹ غرّش ايشان مثل شير ماده و مانند شيران ژيان غرّش خواهند کرد و ايشان نعره خواهند زد و صيد را گرفته، به‌سلامتي خواهند برد و رهاننده‌اي نخواهد بود. ۳۰ و در آن روز بر ايشان مثل شورش دريا شورش خواهند کرد؛ و اگر کسي به زمين بنگرد، اينک تاريکي و تنگي است و نور در افلاک آن به ظلمت مبدّل شده است). (اشعيا ۵: ۲۶-۳۰).
.
واضح هست که این شخص پرچمِ یگانه ای رو بلند میکنه و دعوتی رو شروع میکنه و سپس عده ای خاص با او بیعت می کنند و جزو یارانش میشن و از شورش اونها در روزی خاص سخن به میون اومده؛ این شخص نمیتونه خدا باشه، چراکه صفات بشری ای که داره ناقض الوهیت مطلق هست؛ بلکه به منجی ای اشاره داره که قراره یارانِ پدرش رو گرد بیاره:
.
(۱ سپس نگاه انداختم و اینک بره، بر کوه صهیون ایستاده بود در حالی که با وی صد و چهل و چهار هزار نفر هستند که اسم پدر او بر پیشانیشان نوشته است. ۲ و آوازی از آسمان شنیدم، مثل آواز آب های بسیار و مانند آواز رعد عظیم؛ و آن آوازی که شنیدم، مانند آواز بربط نوازان بود که بربطهای خود را بنوازند. ۳ و در حضور تخت و چهار حیوان و پیران، سرودی جدید می‌سرایند و هیچ کس نتوانست آن سرود را بیاموزد، جز آن صد و چهل و چهار هزار که از جهان خریده شده بودند.)(مکاشفه ۱۴: ۱-۳).
.
و در اینجا ذکری از دعوت شدگان (یاران منجی) هست:

(۷ شادی و وجد نماییم و او را تمجید کنیم زیرا که نکاح بره رسیده است و عروس او خود را حاضر ساخته است. ۸ و به او داده شد که به کتان، پاک و روشن خود رابپوشاند، زیرا که آن کتان عدالتهای مقدسین است.» ۹ و مرا گفت: «بنویس: خوشا بحال آنانی که به بزم نکاح بره دعوت شده اند.» و نیز مرا گفت که «این است کلام راست خدا.»)(مکاشفه ۱۹: ۷-۹).
.
پس کسانی که دعوت میشن یاران منجی هستند، و دعوت کننده و بالا برندۂ پرچم که یاران رو گردآوری میکنه منجی هست.

برای توضیح بیشتر: با مقایسه (مکاشفه ۱۷: ۱۴) و (مکاشفه ۱۹: ۱۶) متوجه میشیم بره همون شخصیت «اسب سوار» که «صادق» و «امین» خوانده میشه، هست؛ و با مقایسه صفات «اسب سوار» در (مکاشفه ۱۹: ۱۱، ۱۳، ۱۵، ۱۹، ۲۱) و رهایی بخشی که از بصره میآد (ر.ک.اشعیا ۶۳: ۱-۶) متوجه میشیم که این دو یکی هستند.
.
در نتیجه جمع کنندۂ سربازان و بالابرندۂ پرچم همون کسی هست که از بصره میاد و او امروز اومده؛ احمد الحسن یا همون صادق الامین متولد بصره هست و کسی که یگانه پرچم (البیعة لله: بیعت برای خداست) رو بلند کرده و مردم رو به این بیعت فرا خونده و اثبات کرده که حاکمیت تنها برای خدا هست و بیعت باید تنها با خدا و خلیفه ای که او نصب کرده انجام بشه؛ او با این شعار اومد، برخلاف جریان جهانی که دموکراسی رو قبول کردند و «حاکمیت مردم بر مردم» رو بر «حاکمیت خدا بر مردم» ترجیح دادند.