وصیت می گوید هنگامی که مرگ محمد بن الحسن ع فرا رسید حکومت رابه فرزندش تسلیم می کند؟

بسم الله الرحمن الرحیم

 پاسخ: وصیت نمی گوید که آن را به فرزند مستقیمش واگذارد، و هر کس به ضرورت تسلیم آن به فرزند مستقیم بگوید باید دلیلی ارائه دهد، و دلیلی وجود ندارد، بلکه در روایات آمده است که امامت در فرزندان و فرزندانِ فرزندان خواهد بود. 

 در غیبت شیخ طوسی - ص 226 آمده است: عن حماد بن عيسى الجهني قال: قال أبو عبد الله عليه السلام: (لا تجتمع الإمامة في أخوين بعد الحسن والحسين عليهما السلام ، إنما هي في الأعقاب وأعقاب الأعقاب). از حماد بن عیسی جهنی گفت: امام جعفر الصادق (ع) فرمود: (امامت در دو برادر بعد از حسن و حسین علیهما السلام جمع نمی شود، بلکه آن در اعقاب و اعقابِ اعقاب (در فرزندان و فرزندانِ فرزندان) خواهد بود. و همچنین در صفحۀ 226: (عن أبي عبد الله عليه السلام قال: (لا تعود الإمامة في أخوين بعد الحسن والحسين عليهما السلام أبداً، إنها جرت من علي بن الحسين عليهما السلام كما قال عز وجل: [وَأُوْلُو الْأَرْحَامِ بَعْضُهُمْ أَوْلَى بِبَعْضٍ فِي كِتَابِ اللَّهِ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ وَالْمُهَاجِرِينَ]. فلا تكون بعد علي بن الحسين عليهما السلام إلا في الأعقاب وأعقاب الأعقاب). از ابی عبد الله امام جعفر الصادق (ع) فرمود: (امامت در دو برادر بعد از حسن و حسین علیهما السلام ابداً نخواهد شد، آن از علی بن الحسین علیهما السلام جاری شد همانطور که الله عز و جل فرمود: [و خويشاوندان طبق كتاب خدا بعضى نسبت به بعضى اولويت دارند و بر مؤمنان و مهاجران مقدمند].

 پس بعد از علی بن الحسن نخواهد بود الا در اعقاب و اعقابِ اعقاب (در فرزندان و فرزندانِ فرزندان). و اعقاب: اولاد هستند. و اعقاب الأعقاب: یعنی اولادِ اولاد یا فرزندانِ فرزندان. سؤالی که مطرح می شود، این است که: آیا اهل البیت (ع) بدون دلیل فرمودند اعقاب الأعقاب [فرزندانِ فرزندان]؟ آیا در ائمه کسی به امامت رسید که فرزندِ فرزند یعنی فرزند غیر مستقیم باشد؟ یا همه ائمه فرزندان مستقیم بودند؟ بنا بر این حکمت از فرموده های اهل البیت (ع) در روایت وصیت مقدس متجلی می شود که مراد از اعقاب الأعقاب [فرزندانِ فرزندان] همان مهدیین (ع) می باشند.

 و در اصول کافی - شيخ كليني - ج 1 - ص 535: عن أبي بصير، عن أبي عبد الله عليه السلام قال: (إن الله تعالى أوحى إلى عمران أني واهب لك ذكرا سويا... إلى قوله: فإذا قلنا في الرجل منا شيئاً وكان في ولده أو ولد ولده فلا تنكروا ذلك). از ابی بصیر، از امام صادق علیه السلام فرمود: (خداوند متعال به عمران وحی نمود که به تو پسری عطاء خواهم نمود... تا جایی که فرمود: پس اگر گفتیم که در مردی امری از ما خواهد بود، و در فرزندش یا فرزندِ فرزندش بود آن را انکار نکنید). 

 و همچنین در روایتی دیگر در

اصول کافی - ج 1 - ص 535: عن أبي عبد الله عليه السلام قال: (إذا قلنا في رجل قولاً، فلم يكن فيه وكان في ولده أو ولد ولده فلا تنكروا ذلك، فإن الله تعالى يفعل ما يشاء). از امام صادق علیه السلام فرمود: (اگر در مردی امری را گفتیم، و در آن نبود و در فرزندش یا فرزندِ فرزندش بود آن را انکار نکنید، زیرا که الله تعالی آنچه را خواهد انجام می دهد)

والحمدالله وحده وحده وحده