چگونه شیطان ایوب ع پاک را لمس نمود

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
والحمد لله رب العالمين، وصلى الله على محمد وآل محمد الأئمة والمهديين وسلم تسليمًا.

سلام بر باقی‌مانده‌ی آل محمد(ع). چگونه شیطان که لعنت خدا بر او باد، به یعقوب پاک رسید تا او را لمس نماید و این لمس کردن چگونه بود؟ «مغتسل بارِد و شراب» (شوینده‌ی خنک و شراب) چیست؟

آیا آیات اول سوره‌ی «یس» ارتباطی با گروه خاصّی از مسلمانان دارد:

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
«لَا الشَّمْسُ يَنبَغِي لَهَا أَن تُدْرِكَ الْقَمَرَ وَلَا اللَّيْلُ سَابِقُ النَّهَارِ وَكُلٌّ فِي فَلَكٍ يَسْبَحُونَ»(1)

(خورشید را نسزد که به ماه رسد و شب را نسزد که بر روز پيشی گيرد و همه در فلکی شناورند).

تقاضا دارم نورِ آیات (صیحه) زیر را در سوره‌ی طارق برای ما تبیین کنید:

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
«إِنَّهُ عَلَى رَجْعِهِ لَقَادِرٌ * يَوْمَ تُبْلَى السَّرَائِرُ * فَمَا لَهُ مِن قُوَّةٍ وَلَا نَاصِرٍ * وَالسَّمَاء ذَاتِ الرَّجْعِ * وَالْأَرْضِ ذَاتِ الصَّدْعِ»(2)

(مسلماً او به باز گردانيدنش توانا است * روزی که رازها آشکار می‌شود * او را نه نيرويی است و نه ياوری * قسم به آسمان بارنده * قسم به زمينِ رويان شکاف خورده).

و سلام بر باقی‌مانده‌ی آل محمد. سلام مرا به سید(ع) برسانید.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

والحمدلله رب العالمین.

و صلی الله علی محمد و آل محمد الائمة و المهدیین و سلم تسلیماً.

شیطان، همان شرّ و ظلمت است. شرّ می‌تواند روح را لمس نماید و باعث مضطرب شدن آن مانند جنون یا گمراهی شود یا می‌تواند به جسد یا اجسام برسد و آنها را فاسد نماید یا هلاک کند. شری که ایوب(ع) را لمس کرد، از نوع دوم بود که امتحانی از جانب خدای سبحان و متعال، برای بنده‌اش ایوب(ع) می‌باشد و به ابلیس لعین که گمان می‌کرد، عبادت ایوب(ع) و شکرگزاری او به جهت مصلحت و منفعت است که با رفتن این منافع، شکرگزاری ایوب(ع) هم تمام می‌شود، نشان داده شد. ولی ایوب(ع) علی‌رغم از بین رفتن مال و فرزندانش و علی‌رغم بیماریش، باز شکر خدا گفت و پس از نابودی مال و فرزندانش و گرفتار شدن با بیماری، سخنی جز عبارات زیر بر زبان نیاورد: «عريانًا جئت لهذه الدنيا، وعريانًا أعود شكرًا لك يا رب على عدلك» (برهنه به این دنیا آمدم و برهنه بازمی‌گردم . شکر و سپاس شایسته‌ی تو است ای پروردگار برای عدالتت).

این کلمات از ایوب(ع)، پیروزی‌ای در طی مسیر انسان به سوی کمال بود؛ این کلمات درحقیقت، آبی خنک و نوشیدنی (مغتسلاً بارداً و شراباً) بود که در آن، شفای هر دردی در این دنیا است و حربه‌ای است که در قلب شیطان کاشته می‌شود و زمان نابودی‌اش را نزدیک می‌سازد.

منابع:

1- یس: 40.

2- طارق: 8 تا 12.