سه آیه از سوره‌ی احزاب

مولای من، حجتم و حبیبم، احمدالحسن! سلام بر تو باد! خودم و پدر و مادرم فدای تو باد. سلام علیکم و رحمت الله و برکاته.

سرورم! در ماه مبارک رمضان و در شب 23 رمضان پس از آن که چهار رکعت نماز برای خدای علیّ عظیم خواندم، زیارت حبیبم پیامبر خدا (ص) را که در کتاب مفاتیح الجنان است خواندم و پس از آن زیارت تقیه‌ی نقیه فاطمه زهرا (ع) و بعد از او امام علی (ع) را، و بعد از آن 1000 بار یا کمی کمتر با تسبیح کربلایی، گفتم

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
«بسم الله و لا حول و لا قوة الا بالله، اللهم صل علی محمد و آل محمد و سلم تسلیماً».

شیوه‌ی حساب کردن من طبق ستاره‌ی پیامبر خدا داوود (ع) بود. پس از آن به خانه‌ام برگشتم و تلویزیون را روشن کردم و آن را روی شبکه‌ی کربلا مقام امام حسین (ع) تنظیم کردم. قرآن را دست گرفتم و خدای علیّ عظیم را به طلب استخاره دعا کردم. مصحف شریف را باز کردم و دیدم این آیات کریم آمده است: بسم الله الرحمن الرحیم (سوره احزاب از صفحه‌ی 424 تا 427).

سرورم! وقتی این آیات را خواندم، آن‌چه بر این آیات دلالت داشت، مو بر تنم راست کرد و چشمانم را اشکبار نمود است؛ خداوند بر آن‌چه می‌گویم شاهد و گواه است.

و درود خدا بر سید ما محمد و بر خاندان طیب و طاهر او باد. والسلام علیکم و رحمة الله و برکاته.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

و الحمد لله رب العالمین، و صلی الله علی محمد و آل محمد الائمة و المهدیین و سلم تسلیماً.

شما در این شب مبارک خدای سبحان و متعال را یاد کردی، و این آیات مژده‌ای الهی برای شما و تمام کسانی است که با پیروی از خلفای الهی و حرکت در مسیر اولیای خداوند سبحان و متعال با توفیقی که حق تعالی برای آنها مهیا کرده است، خداوند را فراوان یاد می‌کنند:

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

(يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اذْكُرُوا اللهَ ذِكْرًا كَثِيرًا * وَسَبِّحُوهُ بُكْرَةً وَأَصِيلًا * هُوَ الَّذِي يُصَلِّي عَلَيْكُمْ وَمَلَائِكَتُهُ لِيُخْرِجَكُم مِّنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ وَكَانَ بِالْمُؤْمِنِينَ رَحِيمًا * تَحِيَّتُهُمْ يَوْمَ يَلْقَوْنَهُ سَلَامٌ وَأَعَدَّ لَهُمْ أَجْرًا كَرِيمًا * يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ إِنَّا أَرْسَلْنَاكَ شَاهِدًا وَمُبَشِّرًا وَنَذِيرًا * وَدَاعِيًا إِلَى اللهِ بِإِذْنِهِ وَسِرَاجًا مُّنِيرًا * وَبَشِّرِ الْمُؤْمِنِينَ بِأَنَّ لَهُم مِّنَ اللهِ فَضْلًا كَبِيرًا)،(1 )

(ای کسانی که ايمان آورده‌ايد، خدا را فراوان ياد کنيد * و هر بامداد و شبانگاه تسبيحش گوييد * او کسی است که خود و فرشتگانش بر شما درود می‌فرستند تا شما را از تاريکی به روشنی برند، زيرا خداوند با مؤمنان، مهربان است * روزی که با او ديدار کنند درودشان اين است: سلام؛ و خدا برايشان پاداشی کریمانه آماده کرده است * ای پيامبر، ما تو را فرستاديم تا شاهد و مژده دهنده و بيم دهنده باشی * و مردم را به فرمان خدا به سوی او بخوانی و چراغی تابناک باشی * و مؤمنان را بشارت ده که از سوی خدا برايشان فضيلتی بزرگ آمده است).

از خداوند خیر آخرت و دنیا را برای شما و مردان و زنان مؤمنین درخواست می‌نمایم، والسلام علیکم و رحمة الله و برکاته.

ذی القعده 1430 هـ.ق

منابع:

1 - احزاب: 41 تا 47.