آیا مؤمنین در روز قیامت خدا را می‌بینند

مؤمنین در روز قیامت خدا را می‌بینند. آیا مؤمنین در روز قیامت خدا را بدون کیف و بدون حد و سمت رؤیت می‌کنند؟

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
و الحمد لله رب العالمین، و صلی الله علی محمد و آل محمد الائمة و المهدیین و سلم تسلیماً.

برادرم! سید احمدالحسن در کتاب متشابهات درباره‌ی معنی و مفهوم این رؤیت پاسخ داده است و من پرسش و پاسخ را اینجا برای شما نقل می‌کنم:

سؤال: معنای این آیات از سوره قیامت چیست:

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
(وُجُوهٌ يَوْمَئِذ نَّاضِرَةٌ * إِلَى رَبِّهَا نَاظِرَةٌ)،(1 )

(در آن روز چهره‌هايی هست زيبا و درخشان * که سوی پروردگارشان نظر می‌کنند).

پاسخ: یعنی به حضرت محمد (ص) نظر می‌کنند، که او مربیِ این چهره‌های پاک و درخشان است.

قال الصادق لهاشم الصيداوي:

(يا هاشم، حدثني أبي وهو خير مني عن رسول الله أنه قال: ما من رجل من فقراء شيعتنا إلا وليس عليه تبعه، قلت: جعلت فداك وما التبعة ؟ قال: من الإحدى والخمسين ركعة ومن صوم ثلاث أيام في الشهر، فإذا كان يوم القيامة خرجوا من قبورهم ووجوههم مثل القمر ليلة البدر فيقال للرجل منهم سل تعط، فيقول: أسال ربي النظر إلى وجه محمد ، قال: فيأذن الله لأهل الجنة أن يزوروا محمداً ، قال فينصب لرسول الله منبراً على درنوك من درانيك الجنة له ألف مرقاة بين المرقاة إلى المرقاة ركضة الفرس فيصعد محمد وأمير المؤمنين ، قال: فيحف ذلك المنبر شيعة آل محمد فينظر الله إليهم وهو قوله تعالى:

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
(وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ نَّاضِرَةٌ - إِلَى رَبِّهَا نَاظِرَةٌ)،

قال: فيلقى عليهم من النور حتى أن أحدهم إذا رجع لم تقدر الحوراء تملأ بصرها منه، ثم قال أبو عبد الله : يا هاشم، لمثل هذا فليعمل العاملون)،

امام صادق (ع) به هاشم صیداوی فرمود: «ای هاشم! پدرم که برتر از من است مرا روایت کرد از پیامبر خدا (ص) که فرمود: هیچ یک از فقرای شیعیان ما نیست جز آن که پیامدی (عقوبتی) بر او نباشد». گفتم: فدایت شوم، پیامد چیست؟ فرمود: «به خاطر پنجاه و یک رکعت نماز و روزه سه روز در هر ماه. چون روز قیامت شود از قبرهای خود بیرون آیند در حالی که چهره‌هایشان مانند شب چهارده می‌درخشد. پس به یکی از آنها گفته شود: سه روز از ماه را (تو روزه می‌گرفتی) چیزی بخواه که به تو عطا خواهد شد. وی گوید: از پروردگارم می‌خواهم که به چهره‌ی محمد(ص) بنگرم. پس خدای عزّوجلّ به بهشتیان اجازه فرماید که محمد(ص) را زیارت کنند. برای رسول خدا(ص) منبری بر روی یکی از فرش‌های مخمل بهشتی نصب می‌شود که هزار پله دارد که میان هر دو پله مسیر یک دویدن اسب فاصله است. پس حضرت محمد (ص) و امیرالمؤمنین (ع) بر آن بالا روند. شیعیان آل محمد(ص) دور آن جمع شوند و خداوند نظر رحمت به ایشان نماید. و این معنای آیه‌ی

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
(وُجُوهٌ يَوْمَئِذ نَّاضِرَةٌ * إِلَى رَبِّهَا نَاظِرَةٌ)
می‌باشد. فرمود: سپس آن‌قدر نور بر آنان فرو می‌ریزد تا آن جا که وقتی بازمی‌گردند حوریان نمی‌توانند به راحتی به آنها نظر افکنند». سپس امام صادق (ع) فرمود: (ای هاشم!

(لِمِثْلِ هَذَا فَلْيَعْمَلْ الْعَامِلُونَ).

(اهل عمل برای چنین پاداشی عمل کنند)».

پایان.

هیأت علمی
انصار امام مهدی(ع) (خداوند در زمین تمکینش دهد)
شعبان الخیر 1430 هـ.ق

منابع:
1- - قیامت: 22 و 23.