معنی این سخن خداوند متعال فَخُذْ أَرْبَعَةً مِّنَ الطَّيْرِ فَصُرْهُنَّ

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

«فَخُذْ أَرْبَعَةً مِنَ الطَّيْرِ فَصُرْهُنَّ إِلَيْكَ»

(چهار پرنده برگير و گوشت آنها را به هم بياميز).

همه اتفاق نظر دارند که کلمه‌ی «فَصُرْهُنَّ» (آنها را به هم بیامیز) یعنی آنها را قطعه قطعه کن ولی یکی از مفسرین بر این اعتقاد است که عبارت مزبور به معنای «فصیرهن الیک» است به این معنا که به آنها نکویی کن و آنها را خوراک بده و سیراب نما تا با تو اُنس گیرند، و در اینجا منظور از زنده ساختن مردگان، زنده ساختن دل‌ها است زیرا تو نمی‌توانی مردگان را شنوا سازی و آواز خود را به گوش کرانی که از تو روی برمی‌گردانند برسانی(1) و این، از باب مثلی است که می‌گوید اگر زنده ای را صدا می‌زدی می‌شنید، ولی کسی را که صدا می‌زنی زنده نیست، نه از باب زنده کردن اجسادی که مرده است زیرا بدن‌های مرده، فقط در روز قیامت یا رجعت برانگیخته می‌شوند ولی همانطور که می‌دانیم بسیاری از دل‌ها در واقع مرده هستند. حال سؤال این است که معنای درست چه می‌باشد؟

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

والحمد لله رب العالمین، و صلی الله علی محمد و آل محمد الائمة و المهدیین .

خداوند متعال می‌فرماید:

«وَإِذْ قَالَ إِبْرَاهِيمُ رَبِّ أَرِنِي كَيْفَ تُحْيِـي الْمَوْتَى قَالَ أَوَلَمْ تُؤْمِن قَالَ بَلَى وَلَـكِن لِّيَطْمَئِنَّ قَلْبِي قَالَ فَخُذْ أَرْبَعَةً مِّنَ الطَّيْرِ فَصُرْهُنَّ إِلَيْكَ ثُمَّ اجْعَلْ عَلَى كُلِّ جَبَلٍ مِّنْهُنَّ جُزْءًا ثُمَّ ادْعُهُنَّ يَأْتِينَكَ سَعْيًا وَاعْلَمْ أَنَّ اللهَ عَزِيزٌ حَكِيمٌ» (2)

(و آنگاه که ابراهيم گفت: ای پروردگار من، به من بنمای که مردگان را چگونه زنده می‌سازی. گفت: آيا ايمان نداری؟ گفت: بلی، ولکن می‌خواهم دلم آرام گیرد. گفت: چهار پرنده برگير و گوشت آنها را به هم بياميز، و هر جزئی از آنها را بر کوهی بنه؛ پس آنها را فراخوان، شتابان نزد تو می‌آيند، و بدان که خداوند پيروزمند و حکيم است).

تعداد پرندگان چهار تا بود و کوه‌ها نیز ده کوه بودند.

خداوند شما را بر هر خیری موفّق بدارد. والسلام علیکم و رحمة الله و برکاته.

اواخر صفر 1431 هـ.ق

منابع:

1- اشاره به نمل: 80

«إِنَّكَ لَا تُسْمِعُ الْمَوْتَى وَلَا تُسْمِعُ الصُّمَّ الدُّعَاء إِذَا وَلَّوْا مُدْبِرِينَ»

(تو نمی‌توانی مردگان را شنوا سازی و آواز خود را به گوش کرانی که از توروی برمی‌گردانند برسانی) (مترجم).

2- بقره: 260.