إِنَّا كَفَيْنَاكَ الْمُسْتَهْزِئِينَ ما مسخره‌کنندگان را از تو بازمی‌داریم

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
اللّهم صل علی محمد و آل محمد الائمة و المهدیین و سلم تسلیماً.

خدای متعال در قرآن کریم می‌فرماید:

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
(إِنَّا كَفَيْنَاكَ الْمُسْتَهْزِئِينَ)(1)

(ما مسخره‌کنندگان را از تو بازمی‌داریم).

«کفایت» در اینجا چه صورتی دارد؟ با توجه به این که پیامبر خدا (ص) و ائمه تا به امروز از دست مسخره‌کنندگان بسیار رنج کشیده‌اند. همان‌طور که استهزاء مردم به حضرت حجت و وصی او (ع)، آشکار است. آیا این آیات عملی شده یا این که زمان تاویل آنها هنوز فرا نرسیده است؟

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

والحمد للّه رب العالمین، و صلی اللّه علی محمد و آل محمد الائمة و المهدیین و سلم تسلیماً.

خداوند تاثیر آنها و تاثیر استهزای آنها بر رسالت، رسیدن رسالت به مردم و گرویدن مردم به آن را کفایت کرده است. حق تعالی می‌فرماید:

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

(فَاصْدَعْ بِمَا تُؤْمَرُ وَأَعْرِضْ عَنِ الْمُشْرِكِينَ* إِنَّا كَفَيْنَاكَ الْمُسْتَهْزِئِينَ) (2)

(به هر چه مأمور شده‌ای صریح و بلند بگو و از مشرکان رویگردان باش* ما مسخره‌کنندگان را از تو بازمی‌داریم).

یعنی تو ابلاغ کن و به این معاندینِ مسخره‌گر توجهی نداشته باش، که کارها و ایرادهای نابخردانه‌ی آنها نمی‌تواند بر رسیدن رسالت الهی به آنجا که خدای سبحان اراده فرموده است، تاثیرگذار باشد.

خداوند سبحان فرشتگان خود را گسیل می‌دارد و آنها مؤمنان را ثبات و استقامت می‌بخشند و وسوسه‌ی ابلیس و ریشخند و ایرادگیری کم‌خردان را از آنها دور می‌گردانند. چه بسا خداوند برخی از این سفیهان را به هلاکت برساند یا آنها را به چیزی مبتلا سازد که از مسخره کردن دعوت الهی، مشغول و سرگرم‌شان سازد، و چه بسا آنها را عبرتی برای سایرین قرار دهد.

و الحمد للّه. و السلام علیکم و رحمة اللّه و برکاته.

محرم الحرام 1432 هـ‌.‌ق.

منابع:

1- حجر: 95.

2- حجر: 95-94.