به چیزی که غم و غصه ام را کم کند احتیاج دارم

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
السلام علیکم و رحمة الله و برکاته.
سرور و مولایم! در حالی این نامه را برای شما می‌نویسم که به خاطر بلایی که گرفتارش شده‌ام، آتش در دلم زبانه می‌کشد. سپاس خدا را بر بلایش که جز زیبایی چیزی ندیدم!

آقا و مولای من! از آنچه بر من گذشت به شما شکایت می‌کنم و اطلاع یافتن شما از ماجرا، مرا آرامش می‌دهد! 21 ماه مارس گذشته تاریخ عقد ازدواج من بود و یک هفته بعد از این تاریخ، طلاق من صورت گرفت. دلیلش هم آن بود که من متمسک به دعوت شما هستم و هرچند که من به سراغ فحش و بدزبانی نرفته‌ام و دلایل من نیز همان چیزهایی بود که شما فرموده بودید، ولی او در مقابل دلایل، احساس عجز و ناتوانی کرد و لذا طلاق را بر ماندن با من ترجیح داد. من در دلم زخمی عمیق احساس می‌کنم و کرامت من در هم شکسته شده است.

اکنون او به همراه مادرش، بین مردم می‌چرخند و رفت‌وآمد می‌کنند و به دروغ به آن‌ها می‌گویند که من به سیستانی فحش داده‌ام و خواهرم را نیز به دیوانگی متهم کرده‌اند. به گوش ما رسیده است که عده‌ای قصد دارند به خانه‌مان هجوم بیاورند، زیرا ما دعوت را منتشر کرده‌ایم.

ای سرور و مولایم! سرگشته و حیران مانده‌ام و حقیقتاً نمی‌دانم به چه چیزی نیاز دارم ولی از شما خواهش می‌کنم که پاسخ مرا بدهی. به چیزی که غم و غصه‌ام را کم کند احتیاج دارم. سرورم مرا راهنمایی فرما و برایم دعا کن که خداوند حقم را بگیرد. از شما خواهش می‌کنم مرا ناامید نکنی، سرورم.
والسلام علیکم و رحمة الله و برکاته.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

و الحمد لله رب العالمین، و صلی الله علی محمد و آل محمد الائمة و المهدیین و سلم تسلیماً.

خداوند شما را بر هر خیری موفق بگرداند! اگر به حق تمسک جویید، زیانی به شما نمی‌رسد حتی اگر همه‌ی مردم زمین با شما بجنگند؟ آیا نمی‌گویید که شیعه هستید؟!

آیا در فاطمه (ع) و آنچه که برای او پیش آمد، الگویی برای شما نیست؟! و آیا در زینب (ع) و آنچه که برای او پیش آمد، الگویی برای شما نیست؟! به خدا سوگند اگر صبر پیشه کنید و با چنگ و دندان به دین‌تان محکم چنگ زنید، همه‌ی خیر دنیا و آخرت را شاهد خواهید بود و دشمن شما جز شر در دنیا و آخرت نخواهد دید و خداوند آن‌ها را خوار و ذلیل خواهد کرد و در دنیا و آخرت، زیانکار خواهند بود.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

(إِنَّ مَوْعِدَهُمُ الصُّبْحُ أَلَيْسَ الصُّبْحُ بِقَرِيبٍ)(1 )

(وعده‌ی آن‌ها صبحگاه است، آیا صبح نزدیک نیست؟!).

والسلام علیکم و رحمة الله و برکاته.

نیمه شعبان / 1431 هـ‌.ق.

منابع:

1- قسمتی از آیه‌ی 81 سوره‌ی هود (مترجم).