یاری دادن واجب بر مکلّف

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
و لا حول و لا قوة الا بالله العلی العظیم و صلی الله علی محمد و آل محمد الائمة و المهدیین و سلم تسلیماً.

سلام و رحمت و برکات خداوند بر شما ای انصار خدا و بر آنان که دوست‌شان دارید!

آیا یاری دادن امام (ع) به صورت انفرادی است؟ من به عنوان یک زن، به عنوان مثال با شنیدن خروج حسین (ع) برای جنگ، چه کار واجبی باید انجام بدهد؟

به عنوان یک زن اگر در زمان امام کاظم (ع) باشم و بفهمم امامم در زندان است، چه کاری باید آن‌جام دهم؟
وقتی باقر صدر را زندانی کردند و من در شهر دیگری بودم، انجام دادن چه کاری بر من برای یاری او واجب بود؟
وقتی خویی را به اجبار خانه‌نشین کرده بودند، چه کاری بایستی انجام می‌دادم؟

آیا باید منتظر دستور امام (ع) باشم؟

یا مثل زمان امام کاظم (ع) منتظر دستورات مراجع باشم؟ همان کسانی که او را تنهایش گذاردند؟
یا می‌توانم به صورت انفرادی مقابله نمایم؟

آیا در حال حاضر صحیح است خانه و خانواده‌ام را برای ملحق شدن به مولایم احمد(ع)، ترک گویم؟
از نظر تبلیغی، اکنون چه کاری باید انجام دهم؟ تقریباً بیشتر کسانی را که در توانم بود، تبلیغ نموده‌ام؟

می‌خواهم مولایم را یاری دهم و تنهایش نگذارم؟ اما چگونه؟

می‌خواهم گناه، ترک کردن و تنها گذاشتن امام را جبران نمایم؛ چه کاری باید انجام دهم؟ چشم انتظار پاسخی روشن هستم؛ چرا که من پاسخ صحیح را مقابله به شکل انفرادی می‌دانم و این‌که برای پیوستن به امام، بلیط عراق گرفته شود؛ بدون آگاه کردن خانواده، شوهر یا اهل و عیالم. خانواده‌ام به سید ایمان دارند.... ولی شوهرم و خانواده‌اش ایمان ندارند.... آیا ایشان و خانواده‌ی غیرمؤمنش را ترک گویم؟.... با توجه به این نکته که هیچ نوع آشنایی و شناختی از عراق ندارم.... با توکل به خدا آن‌جا بروم و او کارهایم را تدبیر می‌کند.... آیا این صحیح است؟ آیا لازم است از خود سید احمد (ع) بپرسم؟

می‌ترسم به من، همان‌ سخنی را بگوید که حسین(ع) به نافع گفت که این شب را شتری برگیر.... یا همان‌طور که ایشان(ع) به جون فرمود....

مولای من، احمد، خداوند شما را رحمت کند! مسئله را برایم روشن فرما. از خداوند درخواست توفیق می‌نمایم و از خداوند، برایم درخواست توفیق فرمایید.... یا اصلاً هنگام این پرسش فرا نرسیده است؟ و جزو مسائلی است که اگر برای‌تان آشکار شود، شما را ناراحت می‌کند؟ مولای من، ای احمد، ای فرزند سروران مطهر، چرا صدایت می‌زنم و پاسخی نمی‌دهی؟ و چه چیز شما را از ما باز می‌دارد.... آیا سختی‌ها شما را از ما باز می‌دارد؟ یا قله‌ها؟ چنین چیزی از شما به دور است که شما همیشه مهربان بودید. خدایا! می‌خواهم ولیّ تو را یاری دهم، پس مرا در این کار، توفیق عطا فرما و به آن‌چه دوست می‌داری و راضی هستی، موفق گردان. آیا طرز فکر بنده روشن شد؟

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

والحمدلله رب العالمين، وصلى الله على محمد وآل محمد الأئمة والمهديين وسلم تسلیماً کثیراً.

از خداوند خواهان توفیق و تسدید برای شما می‌باشم.

یاری دادن واجب بر مکلف، همان یاری خداوند سبحان است که با یاری خلیفه و جانشین او در زمینش در هر زمان، محقق می‌شود. یاری کسی غیر از خلیفه‌ی خداوند در زمینش حتی اگر به حق دعوت کند، واجب نیست:

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

(يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا إِنْ تَنْصُرُوا اللهَ يَنْصُرْكُمْ وَ يُثَبِّتْ أَقْدامَكُم‏)(1)

(ای کسانی که ايمان آورده‌ايد، اگر خدا را ياری کنيد، شما را ياری خواهد کرد و گام‌هایتان را استوار خواهد نمود).

یاری دادن خلیفه و جانشین خداوند در زمین بر یک زن با کاری که گمان می‌کند باعث از بین رفتن کرامتش می‌شود یا در به انجام رسانیدن آن، مانند جهاد و برخی از موارد امر به معروف و نهی از منکر ناتوان می‌شود، واجب نیست. خداوند در هر خیری توفیق‌تان دهد. به طور کلی بهترین راهی که در حال حاضر برای یک زن برای یاری دادن حق امکان‌پذیر می‌باشد، تبلیغ از راه اینترنت یا هر ابزار دیگری که با استفاده از آن بتوان حق را برای هدایت و نجات به مردم رسانید، می‌باشد. این همان راهی است که فاطمه‌ی زهرا(ع)، زینب (ع)، خدیجه و آسیه و مریم (ع) در پیش گرفتند. برای شما در بهترین زنان جهانیان، الگویی نیکو است؛ به سیره‌ی مبارک و پاک آن‌ها اقتدا کنید، با این امید که خداوند شما را مورد مرحمت قرار و به شما برکت دهد، همان‌طور که به ایشان رحم نمود و برکت داد. سلام و درود خداوند بر ایشان.

والسلام علیکم و رحمة الله و برکاته.

صفر ـ 1433 هـ