Logo

پاسخ های فقهی ( مسایل متفرقه جلد چهارم ) - رفتار با پدر و مادر

رفتار با پدر و مادر

سوال

پرسش 157:

مادرم از انصار نیست و به من اجازۀ حضور در مجالس انصار را نمی‌دهد. آیا من می‌توانم هنگام مسافرت او و بدون اطلاعش در مجالس یادبود و ختم شرکت کنم. با توجه به اینکه پدرم از انصار نیست، ولی به من اجازۀ این کار را می‌دهد و حتی مرا در این خصوص تشویق نیز می‌کند.(1)

پاسخ:

اطاعت از او در این مسئله واجب نیست. تا هنگامی‌که پدر ـ‌که خداوند حفظش کند‌ـ کاری را که در اطاعت از خداوند انجام می‌دهی تأیید می‌کند، بر خداوند توکل کن. خداوند توفیقت عنایت فرماید و گام‌هایت را استوار بدارد.

پرسش 158:

امروز پدرم با من دربارۀ شرکت کردنم در تظاهرات صحبت کرد و گفت: اگر به تظاهرات بروی بعدازآن نه من تو را می‌شناسم و نه تو مرا می‌شناسی.

به او گفتم: از همین لحظه نه من تو را می‌شناسم و نه تو مرا می‌شناسی؛ و از خانه خارج شدم.

او پشت سرم آمد و مرا به خانه برگرداند. مولای من! به خدا قسم نمی‌دانم چه کنم.

خانواده‌ام جزو انصار نیستند و با من در تمام‌کارهایی که انجام می‌دهم مخالفت می‌کنند زیرا می‌دانند که من جزو انصار هستم.

گاهی از کاری که برای دعوت انجام می‌دهم مطلع می‌شوند و با من مخالفت می‌کنند. نمی‌دانم با آنان چه کنم؟

همین‌که می‌خواهم برای دعوت کاری انجام دهم آن‌ها با من درگیر می‌شوند و به دنبال آن، من هم با آنان درگیر شدم. مشکلات بین ما ادامه دارد.

به من می‌گویند پس اطاعت از والدین چه می‌شود؟

مولای من! آیا کاری که انجام می‌دهم درست است یا غلط؟

آیا موجب رضایت شما است یا نه؟ و چطور با آنان رفتار کنم؟

خداوند به شما توفیق دهد و امورتان را آسان فرماید؟

پاسخ:

قطعاً پدرت با این دید که تو قسمتی از او هستی به تو می‌نگرد.

او تو را دوست دارد چه‌بسا بیش از خودش دوست داشته باشد.

با توجه به این واقعیت‌ها با او به نرمی رفتار کن و با او درشت و خشن رفتار نکن. خداوند توفیقت دهد! پدری که طیّب و نیکو است مستحق رفتار خشن از سوی فرزندانش نیست.

سعی کن با تمام نیکی و محبت اطاعت از خداوند و رفتار با والدینت را یکجا گردآوری. از خداوند می‌خواهم آنان را هدایت کند و حق را به آنان بشناساند و آن‌ها یاوران تو باشند.

مرا از دعایت فراموش نکن. خداوند توفیقت دهد!

منابع:

1- این پرسش، از سوی یکی از خواهران انصاری است. (مترجم)

پاسخ های فقهی مسائل متفرقه ج 4 ص 103-105.

احمد الحسن