ائمه‌ی معصوم در قرآن کریم

گفته می‌شود که ائمه‌ی معصوم (ع) در قرآن یاد شده‌اند، آیا این موضوع صحّت دارد؟ 

و اگر درست باشد، آیا ممکن است یکی از آیات قرآن که ائمه (ع) در آن ذکر شده‌اند را بیان فرمایید؟

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

والحمدلله رب العالمین،

وصلی الله علی محمد و آل محمد الائمة والمهدیین وسلّم‌تسلیماً.

آیات زیر، آیاتی هستند که ائمه (ع) در آنها ذکر شده‌اند:

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
«وَإِنَّهُ فِي أُمِّ الْكِتَابِ لَدَيْنَا لَعَلِيٌّ حَكِيمٌ» (1)

(و آن در امّ الکتاب است در نزد ما؛ کتابی ارجمند و حکمت‌آميز) .

«قَالَ هَذَا صِرَاطٌ عَلَيَّ مُسْتَقِيمٌ» (2)

(گفت: این راهی است که به من منتهی می‌شود) .

«وَ وَهَبْنَا لَهُم مِّن رَّحْمَتِنَا وَ جَعَلْنَا لَهُمْ لِسَانَ صِدْقٍ عَلِيًّا» (3)

(و رحمت خويش را به آنها ارزانی داشتيم و به آنها سخن نيکو و آوازه‌ی بلند داديم) .

«وَجَعَلْنَاهُمْ أَئِمَّةً يَهْدُونَ بِأَمْرِنَا وَأَوْحَيْنَا إِلَيْهِمْ فِعْلَ الْخَيْرَاتِ وَإِقَامَ الصَّلَاةِ وَإِيتَاء الزَّكَاةِ وَ كَانُوا لَنَا عَابِدِينَ» (4)

(و همه را پيشوايانی ساختیم که به امر ما هدايت می‌کردند، و انجام دادن کارهای نيک و بر پای داشتن نماز و دادن زکات را به آنها وحی کرديم و همه پرستنده‌ی ما بودند).

«وَجَعَلْنَا مِنْهُمْ أَئِمَّةً يَهْدُونَ بِأَمْرِنَا لَمَّا صَبَرُوا وَكَانُوا بِآيَاتِنَا يُوقِنُونَ» (5)

(از ميان آنان، پيشوايانی پديد آورديم که چون صبوری پيشه کردند و به آيات ما يقين داشتند، با فرمان ما به هدايت مردم پرداختند).

«إِنَّمَا وَلِيُّكُمُ اللهُ وَرَسُولُهُ وَالَّذِينَ آمَنُواْ الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلاَةَ وَيُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَهُمْ رَاكِعُونَ» (6)

(جز اين نيست که ولیّ شما خداوند است و فرستاده‌ی او و مؤمنانی که نماز می‌خوانند و همچنان که در رکوع‌اند انفاق می‌کنند).

این هم آیه‌ای است که در آن ذکر علی (ع) و دشمنانش (که خداوند لعنتشان کند) آمده است:

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
«وَاعْلَمُوا أَنَّ فِيكُمْ رَسُولَ اللهِ لَوْ يُطِيعُكُمْ فِي كَثِيرٍ مِّنَ الْأَمْرِ لَعَنِتُّمْ وَلَكِنَّ اللهَ حَبَّبَ إِلَيْكُمُ الْإِيمَانَ وَزَيَّنَهُ فِي قُلُوبِكُمْ وَكَرَّهَ إِلَيْكُمُ الْكُفْرَ وَالْفُسُوقَ وَالْعِصْيَانَ أُوْلَئِكَ هُمُ الرَّاشِدُونَ» (7)

(و بدانيد که فرستاده‌ی خدا در ميان شما است. اگر در بسياری از امور از شما فرمان ببرد به رنج می‌افتيد؛ ولی خداوند ايمان را محبوب شما ساخت و آن را در دل‌هاتان بياراست و کفر و فسق و عصيان را در نظرتان مکروه گردانيد؛ اينان، همان راه يافتگان‌اند).

منابع:

1- زخرف: 4.
2- شخصی از ابو عبد الله (ع) در خصوص این سخن خداوند متعال

«وَإِنَّهُ فِي أُمِّ الْكِتَابِ لَدَيْنَا لَعَلِيٌّ حَكِيمٌ»

(و آن در امّ الکتاب است در نزد ما؛ کتابی ارجمند و حکمت‌آميز)

سوال کرد. فرمود: «این کتاب، امیر مؤمنان (ع) است». بحار الانوار: ج 23 ص 210.
3- حجر: 41.
4- از ابو حمزه‌ی ثمالی روایت شده است که گفت: از ابو عبد الله (ع) در خصوص این سخن خداوند عزوجل

«قَالَ هَذَا صِرَاطٌ عَلَيَّ مُسْتَقِيمٌ»

(گفت: این راهی است که به من منتهی می‌شود)

پرسیدم، فرمود: «به خدا قسم، علی (ع) است. به خدا سوگند، او میزان و صراط مستقیم است». مختصر بصائر الدرجات-حسن بن سلیمان حلی: ص 68.
5- مریم: 50.
6- از ابو بصیر از امام صادق (ع) در مورد

«وَ جَعَلْنَا لَهُمْ لِسَانَ صِدْقٍ عَلِيًّا»

نقل شده است که فرمود: «منظور، امیر المرمنین علی (ع) می‌باشد». بحار الانوار: ج 63ص 59.
7 - انبیا: 73.
8 - سجده: 24.
9 - مائده: 55.